De verschillen in het onderliggende en omliggende landschap zijn aanleiding geweest om drie verschillende zones in het plan te onderscheiden: baksteen en gras, datsja’s en riethuizen.
De rietzone, geïnspireerd door het rietlandschap in de omgeving, krijgt een sfeer van water, riet en losstaande huizen en vlonders op eilanden tússen de twee sloten in het plan. De woningen hier krijgen voornamelijk houten gevelbekleding, expressieve, soms rieten kappen en keren zich groepsgewijs met de tuinen naar elkaar. Deels worden deze woningen ontsloten vanuit woonpaden. Aan weerszijden van de rietzone ligt een strook datsja’s geïnspireerd op de nabijgelegen volkstuinen.
De datsja’s zijn rijtjes onregelmatig verspringende, individuele woningen met daken in verschillende vormen en richtingen. De bewoners kunnen een reeks van opties aan hun datsja toevoegen waardoor het individuele karakter en de variatie wordt versterkt. Ditzelfde gebeurt door afwisselend gebruik van horizontale en verticale houten delen, afgewisseld met metselwerk. De detaillering is daarentegen sober.
In de zone baksteen-gras speelt niet het individuele huis een rol maar ligt de nadruk op de korte woningrijtjes als geheel. De blokjes zijn van baksteen, keramische pannen en geschilderde houten delen en liggen op een ondergrond van gras, vruchtbomen en bloemenmengsels die overloopt in het groen langs de Langesloot.
De watergangen met de rietkragen monden uit in de natte plantage aan de oostzijde. Haaks op de richting van de waterlopen lopen dwars door het gebied twee groene wandelpaden.
